Hizkuntzaren keinua Liburuan Itxaro Bordarekin auzolanean...

Euskaraz bizi nahi dut.

       Gurasoetarik opari eta madarikatze antzera erdietsi dudan hizkuntza da euskara. Eskoletan mintzatzale elbarritutzat nindaukaten elebiduna nintzelako. Alta euskaraz jakiteak ez nau sekula Europako beste hainbat elediren ikasteaz trabatu. Alderantziz, aditz arrotzetaz jabetzen laguntzen ninduen. Lurraren higamen mineralaren ondorioz metatzen diren sedimentazio mailen euskarria izan da euskara, gainerakoen astun bekaitza jasanez.
       Euskaraz bizi nahi dut oraindik ere. Legezko babesik ez duen arren. Jendartearen eremu batzuetan pairatu dezakeen fama txarrarengatik. Ardura entzun dut euskararekin ez nintzela ezertara helduko. Nire gustoko guneetara iristea baimentzen dit hala ere. Etxean, kanpoan, lanean erabiltzen dut bere euskalkien betetasun osoan. Ez beti, baina uste baino ardurago.
       Euskaraz bizitzen dudan une orok munduarekiko lotura intimoa indartzen dit eta naski nahiagoko nuke mutu hizkuntza zaharra noizbait erabiltzea debekatuko balidate. Baina ez da etorria eguna...

Itxaro Borda

Kuxkuxeatu beharreko web orria...  http://uberan.org/

Arras pinpirina da, egunero soineko berria janzten du …

Hemen  nire ekarpena:

Esta fué una de las actividades del salón:

"Exposició d'il·lustració "Charlie i la fàbrica de xocolata"

Vint-i-cinc joves il·lustradors, de Catalunya i del País Basc, Interpreten el clàssic llibre de l'escriptor anglès Roald Dahl: Aitziber Alonso, Antònia Bonnell, Roberta Bridda, Joan Bricollé, Cecilia Bustos, Neus Caamaño, Ana Cafano, Begoña Durruty, Henar García, Judit Guillamon, Maite Gurrutxaga, Glòria Langreo, Iratxe López, Elisa Munsó, Anna Obon, Francisca Palomas, Larissa Ribeiro, Lola Roig, Eva Sánchez, Eva Santana, Mònica Solsona, Almudena Suárez, Uxua, Carles Vercher i Alejandra Zúñiga.
Idea i direcció: Ignasi Blanch."

Ignasi Blanch, rodeado de "pequeñajos".

Mi aportación a la exposición:

Bolintxo,Larraintzarko eskolako maskota.

irurita ta zigako eskoletan

ele xaharra...

Bixer Bizernean bizi de, herri ttipi hoketan hola da oraino: etxiak ematen du izena.
Aldike pollite izeten da Bixerrekin ele xaharketan aritzea. Holako batian zuei erakutsi nahi datzetena hola kontatu zaten: 

Etxe xahar batian famili xume bat bizi omen zunen: senar- emaztiak eta haur sortu berrie. Ilunabar batez senar-emaztiak  hola mintzo zitunen:
- Aurre beti titien diet baño ez duk batere handitzen ― Emaztia, arras kezkatue.
- Subia dunela…! ― Senarrak, pentsakor.

Gizona gau hartan  kuartoko ate ondoko  zola irineztatu zinen eta hartan konturatu zunen biharamun goizean, baietz, subia ebaskuan ibilki zunela. Gizona, ondoko gaue, ate  gibeleko aldian zelan egon zunen. Bera konturetu orduko subia eta haurre, biek, tzupe eta tzupeka ari zitunen; bata emaztiaren titie edaten eta bertzia subiaren puzten puntari lotue.  Ama-semiak deustaz ohartu gabe goxo-goxuan lo zitunen . Manera hartan senarrak ez zunen deus egiten ahal, subiari bere lana akitzen uztia baizik. Noizpait aski edan t´onduan abietu zunelarik,  senarrak subia makilekin zanpaka lehertu zunen.  Animeleko sube tzar hure lehertzerakuan ganbara den-dena   esnez orakatu omen zunen…